Heeft iemand in jouw directe omgeving een kindje verloren in de zwangerschap en merk je dat je dat lastig vindt en niet goed weet hoe je er voor de ouders kunt zijn? Je weet niet wat je moet zeggen of wat je kunt doen. Moet je langsgaan? Moet je er wel of niet naar vragen?
Ik geef je graag een paar tips.
- Ga langs! Blijf niet weg omdat het moeilijk is. Het verliezen van een kindje kan heel eenzaam voelen en het is zo waardevol om mensen om je heen te hebben die er voor je zijn. Het is niet erg als je niet weet wat je moet zeggen, er ‘zijn’ zegt zoveel meer dan woorden.
- Laat de ouders hun verhaal vertellen. Veel ouders hebben de behoefte om hun verhaal steeds opnieuw te vertellen, dat helpt. Je hoeft alleen maar te luisteren.
- Praat niet over je eigen ervaringen. Verlies is voor iedereen anders, je kunt het niet vergelijken.
- Geef geen advies, hoe goedbedoeld ook.
- Probeer de stiltes niet op te vullen en laat de emoties er gewoon zijn. Het helpt ze als het verdriet er gewoon mag zijn.
- Zeg ze niet hoe ze zich zouden moeten voelen. In rouw kunnen mensen verschillende emoties voelen, verdriet, boosheid, schuldgevoel het hoort er allemaal bij en mag ruimte krijgen.
- Dwing de ouders niet om erover te praten. Iedereen rouwt op zijn eigen manier, de een wil er graag over praten, de ander zoekt liever afleiding.
Wat kun je wel vragen? Vraag ‘hoe voel je je vandaag?’ Of ‘wil je erover praten?’ En laat het aan de ouders of ze daar op in willen gaan of niet.
- Vraag niet hoe je kunt helpen maar bied zelf praktische hulp aan, breng een warme maaltijd, doe boodschappen voor ze, help in het huishouden.
- Kleine gebaren zijn van grote waarde, stuur een bloemetje of een kaartje. En onthoud de belangrijke data zoals de dag van het verlies en de uitgerekende datum, en laat ze op die dag weten dat je aan ze denkt.
